Οφθαλμολογικές Επεμβάσεις

Ως καταρράκτης ματιών χαρακτηρίζεται η θόλωση του φυσικού φακού του ματιού, ο οποίος βρίσκεται εσωτερικά στον οφθαλμό και παίζει καθοριστικό ρόλο στη διάθλαση του φωτός. Πρόκειται για μια προοδευτική πάθηση που προκαλεί σταδιακή μείωση της όρασης και αντιμετωπίζεται κυρίως με χειρουργική επέμβαση.

Η διαθλαστική χειρουργική με λέιζερ στα μάτια αποτελεί μία από τις πιο διαδεδομένες και αξιόπιστες μεθόδους αποκατάστασης της όρασης, προσφέροντας λύση σε άτομα που θέλουν να μειώσουν ή να εξαλείψουν την εξάρτησή τους από γυαλιά και φακούς επαφής.

Ο αστιγματισμός είναι μία διαθλαστική ανωμαλία που προκαλεί θολή ή παραμορφωμένη όραση, επειδή η καμπυλότητα του κερατοειδούς δεν είναι ομοιόμορφη.

Η μυωπία εμφανίζεται όταν το μάτι είναι πολύ μακρύ για τους φακούς του, με συνέπεια το είδωλο κοιτώντας μακριά να σχηματίζεται μπροστά από τον βυθό του ματιού. Ο πρόσθετος φακός (γυαλιά, φακοί επαφής, ενδοφακός) εστιάζει πιο πίσω, πάνω στον αμφιβληστροειδή. Κοντά όμως το μάτι βλέπει καθαρά: με 4 βαθμούς μυωπίας βλέπει στο ¼ του μέτρου δηλαδή στα 25 εκατοστά, με 10 στο 1/10 του μέτρου – 10 εκατοστά κ.ο.κ. -  δεν βλέπει όμως πιο μακριά χωρίς γυαλιά.

Η υπερμετρωπία είναι ένα συχνό διαθλαστικό πρόβλημα της όρασης. Σε αυτή την περίπτωση, το μάτι είναι πιο κοντό απ’ όσο χρειάζεται ή οι διαθλαστικοί του φακοί δεν είναι αρκετά ισχυροί, με αποτέλεσμα η εικόνα να εστιάζεται πίσω από τον αμφιβληστροειδή. Αυτό οδηγεί σε θολή κοντινή όραση, ιδιαίτερα όσο αυξάνεται η ηλικία και μειώνεται η ικανότητα προσαρμογής.

Η πρεσβυωπία είναι μια φυσιολογική, αλλά ενοχλητική αλλαγή στην όραση που ξεκινά με τη γέννησή μας και γίνεται αισθητή συνήθως μετά τα 40–45 έτη.. Ενώ το μικρό παιδί μπορεί να δει καθαρά σε κάθε απόσταση, μεγαλώνοντας ο εσωτερικός κρυσταλλικός φακός του ματιού γίνεται όλο και πιο άκαμπτος με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εστιάσουμε πλέον μετά τα 40-45 στην απόσταση που κρατάμε το βιβλίο μας.

Η πρεσβυωπία είναι μια φυσιολογική, αλλά ενοχλητική αλλαγή στην όραση που ξεκινά με τη γέννησή μας και γίνεται αισθητή συνήθως μετά τα 40–45 έτη.. Ενώ το μικρό παιδί μπορεί να δει καθαρά σε κάθε απόσταση, μεγαλώνοντας ο εσωτερικός κρυσταλλικός φακός του ματιού γίνεται όλο και πιο άκαμπτος με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εστιάσουμε πλέον μετά τα 40-45 στην απόσταση που κρατάμε το βιβλίο μας.

Το στεάτιο στο μάτι είναι μια μικρή, κιτρινωπή ή υπόλευκη αλλοίωση στον επιπεφυκότα — τον λεπτό ιστό που καλύπτει το λευκό μέρος του ματιού. Συνήθως εμφανίζεται κοντά στη μύτη, στην εσωτερική πλευρά του σκληρού χιτώνα, αλλά βγαίνει και από την εξωτερική πλευρά. Αν και το στεάτιο θεωρείται καλοήθης αλλοίωση, συχνά προκαλεί αισθητική ενόχληση ή ερεθισμό. Το χειρότερο, εάν μεγαλώσει εξελίσσεται σε πτερύγιο που επεκτείνεται πάνω στον διάφανο χιτώνα, τον κερατοειδή.