Η πρεσβυωπία ξεκινά με τη γέννησή μας. Ενώ το μικρό παιδί μπορεί να δει καθαρά πολύ κοντά όσο και μακριά, όσο μεγαλώνουμε ο εσωτερικός κρυσταλλικός φακός του ματιού γίνεται όλο και πιο άκαμπτος. Είναι πιο άκαμπτος στα 20 παρά στα 10, στα 30 παρά στα 20 κ.οκ. Δεν μπορούμε να εστιάσουμε έτσι πλέον μετά τα 40-45 στην απόσταση που κρατάμε το βιβλίο μας. Όλοι οι τρόποι αντιμετώπισης (δεν θα λέγαμε διόρθωσης) της πρεσβυωπίας ενέχουν κάποιους συμβιβασμούς, δεν υπάρχει ακόμα απόλυτος τρόπος όπως με τη μυωπία. Θα υπάρξει όταν παραχθεί εύκαμπτος («προσαρμοστικός») ενδοφακός που να μιμείται απόλυτα τον φυσικό φακό του ματιού.

Δεν έχει δειχθεί ότι η ακτινοβολία από τις οθόνες και συγκεκριμένα το μπλε φως είναι επιζήμιο.

Το excimer laser σμιλεύει τον κερατοειδή και του αλλάζει την ισχύ, ώστε να μην χρειάζεται πρόσθετος φακός επαφής ή γυαλιά γι’αυτήν την αλλαγή. Πρόκειται για μία εξωτερική, επιφανειακή επέμβαση, όπου αντίθετα για παράδειγμα με του καταρράκτη ο βολβός του ματιού δεν ανοίγει καθόλου, ούτε καν με πολύ μικρή τομή. Εάν η σμίλευση γίνει κάτω από έναν κρημνό (flap), αυτό είναι το LASIK. Κρημνός λέγεται ένα "καπάκι", ένας απόλυτα ελεγχόμενος φλοιός μικρού πάχους στον κερατοειδή.

Για τους λόγους που μας αναγκάζουν να φοράμε γυαλιά για μακριά (μυωπία, υπερμετρωπία, αστιγματισμός) έχουν βρεθεί πολύ προβλέψιμες και αξιόπιστες λύσεις: κυρίως η διόρθωση με laser αλλά και η ένθεση ενδοφακών και άλλες πιο σπάνιες μέθοδοι.